نهمین کنفرانس انرژی‌های تجدیدپذیر و تولید پراکنده ایران. دانشگاه سجاد. مشهد. ايران.

هدیه قادری نسب، کوثر کرباس‌فروشان، پریسا عطایی، الهام لشکری

توسعه پايدار شهری به‌تدریج به رویکرد نوينی در حوزه توسعه و برنامه‌ریزی شهری  تبدیل‌شده است. اين رويکرد بر پايداری  و استمرار توسعه برای همگان و نسل‌های آينده طی زمان در ابعاد مختلف تأکید می‌کند و در پي بهبود وضعیت و از میان برنده کاستی‌های اجتماعی، فرهنگی جوامع انساني است. مسکن به عنوان يکي از نيازهاي پايه انسان نقش تعيين کننده اي در کيفيت زندگي، رفاه و دستيابي به توسعه پايدار شهري دارد. به‌طورمعمول، سهم قابل توجهي از انرژي مصرفي در شهرها در بخش مسکن صرف مي شود و اين موضوع از دلایل مهم تغییرات آب و هوایی، کاهش منابع طبیعی و اتلاف انرژي است؛ این یک تهدید جدی برای فعالیت‌های انسانی و رفاه مردم به شمار مي رود و راه رهایی از آن، دستیابی به «پایداری» است. در این راستا استفاده از ساختمان انرژی صفر  با رویکرد پایداری، می‌تواند نقش مهمی در کاهش مصرف انرژی و ناسازگاری با محیط‌زیست ایفا کند. اگرچه ایران از غنی‌ترین منابع سوخت‌های فسیلی برخوردار است، اما استفاده نادرست از آن‌ها خسارات جبران‌ناپذیری را به کشور تحمیل می‌کند و لذا پاسخگویی به نیازهای کالبدی، عملکردی و کیفی مسکن و حداقل مصرف انرژی‌های تجدید ناپذیر در آن نیازمند توجه می‌باشد؛ بنابراین مقاله حاضر مبتنی بر پژوهش توصیفی با هدف ارائه چارچوبی جهت ارزیابی مسکن پایدار انرژی صفر به بررسي و مطالعه دستورالعمل هاي ارزيابي مسکن پايدار در هند و استراليا و مقايسه آن ها با طرح جامع مسکن پرداخته است. نتايج پژوهش نشان مي دهد مسکن پایدار انرژی صفر در تحقق سه هدف مهم مسکن مقرون‌به‌صرفه، صرفه‌جویی در مصرف و رفاه، ایمنی و امنیت نقش کليدي دارد.

واژه‌های کلیدی
توسعه پایدار، مسکن پایدار، انرژی‌های تجدید پذیر، ساختمان انرژی صفر، طرح جامع مسکن

دريافت مقاله